Groeien is in het onbekende stappen, telkens weer.

Onrustig

Misschien ken je het wel, je gaat iets nieuws doen en je wilt het meteen kunnen. Toen ik ging hardlopen wilde ik meteen 5 kilometer achter elkaar lopen. Dat lukte natuurlijk niet, eerst opbouwen met wandelen en dan stukjes hardlopen. Het duurde wel een tijdje voordat het lukte om het hele rondje hard te lopen zonder tussendoor te wandelen. Toen ik jaren geleden bij mijn huidige werkgever kwam werken mopperde ik dat ik binnen een week nog niet alles wist… onrustig en ongeduldig.
Ook nu ik zelfstandig aan de slag ben gegaan komt het weer, die onrust en het ongeduld. Schiet je er iets mee op? Ik zou toch inmiddels beter moeten weten.
In onze woonkamer staat een plant met van die mooie grote bladeren. In het begin lukte het niet zo met die plant. Twee bladeren gingen hangen, die heb ik er afgeknipt. Maar nu komt er toch een nieuw blad, het gaat goedkomen met die plant. Maar, wat duurt het lang voordat dat blad uitgerold is en verder gaat met groeien! Die plant maakt zich niet druk, is niet onrustig en groeit op zijn eigen tempo. Ik wist wel dat ik veel van de natuur kon leren maar vandaag werd ik er weer even aan herinnerd, groeien gaat niet op commando.
En jij, neem jij rustig de tijd om te groeien?